تو تنهايم رها كردي
سكوتم را فنا كردي
به روي چهره ي غمناك من آرام خنديدي
و سر آخر مرا هم عاشقت كردي
چه بي رحمانه آمد باد سرد اين زمستان ها
دم گرمت كجا رفته
سكوت اين شبستان ها به اه من چه ها گشته
دلم در بند تو اكنون گرفتار و اسيرت شد
ببين اخر چگونه پايبند عشق پيرت شد
خدا من را بيامرزد
جزاي عشق پاكم را بپردازد
كه در بند رخ افسون تو قلب خودم را هم شكستم
كه در پايت نيايد خار بي دردي
و از گلها شدم نرگس
براي عشق تو پر حس
كه هرگز خار در دامان من اينجا نباشد
كه در آغوش من راحت بخوابي
وهر دم كه دلت خواهد در آغوشم بماني.
